„Zmartwychwstanie nie przeminęło, lecz dotknęło nas i porwało. Uchwyciliśmy się zmartwychwstałego Pana i wiemy, że On trzyma nas równie mocno nawet wówczas, gdy nasze ręce słabną. Trzymamy się jego ręki, a w ten sposób wszyscy trzymamy się za ręce, stajemy się jednym podmiotem, nie tylko jedną rzeczą. Ja, ale już „nic” ja — to jest formuła chrześcijańskiej egzystencji, która płynie ze chrztu, która sprzeciwia się wszelkim ideologiom przemocy, i program, który przeciwstawia się zepsuciu i dążeniu do władzy i posiadania”.
/Benedykt XVI/
Alleluja, Jezus żyje! Przeszedł zwycięsko przez otchłań cierpienia i upokorzenia, jakie Mu zgotowano. Zerwał wszystkie więzy, którymi próbowano Go spętać, nawet więzy śmierci. Nie tylko nic Mu już nie grozi, ale od tej Wielkiej, cudownej Nocy dana Mu jest wszelka władza na niebie i na ziemi.
Trzeba przeżyć klęskę dobra, ruinę wszystkich marzeń, żeby zrozumieć radość, która wypełniła serca uczniów w dniu zmartwychwstania. Niech z powracającym zza grobu Panem wróci także do nas to, co najważniejsze: wiara w prawdę, którą On głosi, zapał do zadań, które On wyznacza, odwaga wobec trudności, którą tyle razy wlewa w zgnębione serca.
Niech Jego paschalne zwycięstwo stanie się apostolsko widoczne w świadectwie naszego życia, idźmy i głośmy, że Pan zmartwychwstał, zaufajmy mocy Krzyża i Zmartwychwstania, która buduje mosty nad przepaścią naszych podziałów i sporów. W tym Dniu wspaniałym wszyscy się radujmy!
abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski
Lublin, Wielkanoc 2017 r.
Rafael Santi, Zmartwychwstanie Chrystusa, Museu de Arte de São Paulo * www.gaudium.pl
