Na zakończenie liturgii słowa – stanowiącej pierwszą część wielkopiątkowej liturgii Męki Pańskiej – odbywa się modlitwa powszechna.
W dniu, kiedy obchodzimy mękę i odkupieńczą śmierć na krzyżu Jezusa Chrystusa, który, jako baranek bez skazy, wziął na siebie cierpienie i grzech świata, Kościół wznosi błagania do Boga Ojca wszechmogącego za całą ludzkość, a w sposób szczególny za tych, którzy cierpią najbardziej, oczekując jednocześnie z wiarą radości zmartwychwstania swego Oblubieńca.
Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Zgodnie ze wskazaniem zawartym w Mszale Rzymski – w rubryce 12 na Wielki Piątek – iż „w poważnej i publicznej potrzebie ordynariusz miejsca może pozwolić na dodanie specjalnej intencji lub ją nakazać„, abp Stanisław Budzik polecił, aby w liturgiach sprawowanych w archidiecezji lubelskiej dołączyć wezwanie w brzmieniu przygotowanym przez Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Powinno być ono użyte jako przedostatnie (9b).
9b. ZA UDRĘCZONYCH W OKRESIE EPIDEMII
Modlitwa w ciszy. Po niej kapłan śpiewa:
Wszechmogący wieczny Boże, w Tobie słaba ludzkość ma najlepszą obronę, † prosimy Cię, wejrzyj łaskawie na znużenie Twoich dzieci, które przygniata boleść gwałtownego utrapienia; * w Twojej łasce ulżyj cierpieniu chorych; udziel sił tym, którzy im służą; daj wieczny odpoczynek zmarłym i spraw, aby w tych nieszczęśliwych dniach wszyscy mogli odnaleźć pociechę w Twoim miłosierdziu. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.
