5 czerwca 2015 o godz. 19.00 w Archikatedrze Lubelskiej uroczystą Eucharystia dziękczynną pod przewodnictwem Metropolity Lubelskiego Arcybiskupa Stanisława Budzika Droga Neokatechumenalna świętować będzie swoje 40-lecie istnienia w Polsce.
Pierwsza wspólnota w Polsce powstała w Lublinie w 1975 r. za zgodą i błogosławieństwem ówczesnego Pasterza Diecezji Lubelskiej, bpa Bolesława Pylaka. Przyjął on ekipę katechistów przybyłych z Rzymu: Stefano Gennarini, który do dziś jest odpowiedzialnym za Drogę w Polsce, o. Alfreda Cholewińskiego SJ (zm. 1988 r.) i Giulianę, katechistkę odpowiedzialną dziś za drogę w Korei. Katechezy rozpoczęły się w Wielkim Poście w kościele OO Jezuitów przy ul. Królewskiej. Powstały wówczas dwie równoległe wspólnoty. Wkrótce o. Alfred Cholewiński wraz ze Stefano rozpoczęli także katechezy w Łodzi za zgodą tamtejszego ordynariusza, bpa Rozwadowskiego.
W Lublinie 1976 r. wyłoniono pierwszych katechistów lokalnych, którzy głosili katechezy w parafii św. Michała Archanioła na Bronowicach, gdzie też powstały dwie równoległe wspólnoty. W 1977 r. Drogę rozpoczęto także w parafii Wniebowzięcia NMP w Puławach, a następnie w Lublinie u OO Kapucynów na Poczekajce.
W 1976 r. o. Alfred Cholewiński z katechistami lubelskimi otworzyli Drogę w Krakowie (zgodę na rozpoczęcie katechez dał Kard. K. Wojtyła), a w 1977 r. z pozwoleniem Kard. Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski rozpoczęto katechezy w Warszawie. W tym samym roku katechiści z Lublina otworzyli drogę w Pile, Poznaniu, Gdańsku, Sokołowie, a także w Czechosłowacji, na Litwie, na Ukrainie i w Gruzji.
Pod koniec lat osiemdziesiątych XX w. na Drodze Neokatechumenalnej zbudził się także nowy charyzmat: rodziny ofiarujące się do dyspozycji do misji, gotowe pomagać parafiom w strefach zdechrystianizowanych lub uczestniczyć, jako forma ?inplantatio Ecclesiae?, w odtworzeniu struktury parafialnej. Pierwsze rodziny z Polski, przede wszystkim z Lublina wyruszyły na misję do Rosji (Moskwa) i na Białoruś (Bobrujsk, Homel), a potem do Izraela (Jaffa). Obecnie na misji rodzin i ?ad gentes? w różnych krajach Europy (Rosja, Austria, Albania, Szwecja, Niemcy, Łotwa) a także w USA, jest 16 rodzin z diecezji lubelskiej, a z całej polski prawie 50.
Arcybiskup Bolesław Pylak widząc owoce, jakie rodziła Droga w 1996 r. w specjalnym apelu zachęcał wszystkich proboszczów archidiecezji by otworzyli się na Drogę: ?jest ona autentyczną realizacją Kościoła i jego zadań, jest niejako jego rdzeniem (?) akcentując wagę ewangelizacji jako początku drogi życia chrześcijańskiego, z przedłużeniem jej w formie życia sakramentalnego. Dlatego neokatechumenat nie jest jakimś dodatkiem do życia Kościoła, jest natomiast świadomym wejściem w jego pełną realizację? (?Niedziela? 1996 nr 40, s. 6).
W wyniku tego apelu rozpoczęto katechezy w piętnastu nowych parafiach lubelskich. Obecnie w archidiecezji lubelskiej Droga jest otwarta w 30 parafiach i liczy ok. 100 wspólnot. Trzy najstarsze wspólnoty lubelskie (I i II u OO Jezuitów i I w parafii św. Michała) prowadzone są przez ekipę wędrowną delegowaną, odpowiedzialną za Drogę w Polsce: dr Stefano Gennarini, don Livio Orsingher i Silvana Venditti.
Aby lepiej służyć licznym wspólnotom i pomagać w różnych posługach formacyjnych również w skali ogólnopolskiej (organizowanie wyjazdów na Światowe Dni Młodzieży, przygotowanie druku Biblii Jerozolimskiej) Arcybiskup Lubelski, na prośbę ekipy odpowiedzialnej za Drogę w Polsce, erygował w 1996 r. Centrum Formacji Wspólnot Neokatechumenalnych Archidiecezji Lubelskiej, które otrzymało osobowość prawną kościelną i państwową.
Jan Paweł II w licznych spotkaniach ze wspólnotami neokatechumenalnymi zawsze podkreślał, że to, co czynił dla wiary katechumenat w Kościele pierwotnym, to czynią dziś wspólnoty neokatechumenalne.
Bracia przechodzą Drogę Neokatechumenalną w małych wspólnotach w jej różnych etapach, od prekatechumenatu do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Celebrują raz w tygodniu we własnych parafiach Liturgię Słowa Bożego i Eucharystię, przygotowane przez grupę braci i raz w miesiącu uczestniczą w konwiwencji (w ten sposób Droga opiera się na trójnogu: Słowo ? Liturgia ? Wspólnota).
Co roku w parafiach, gdzie obecna jest Droga albo tam, gdzie o nią proszą, ekipa, w której skład wchodzą proboszcz lub inny prezbiter i katechiści świeccy, proponuje katechezy dla dorosłych (trwające dwa miesiące), skierowane zarówno do tych, którzy uczestniczą w życiu parafii jak i do oddalonych od Kościoła.
Bracia wspomagają także duszpasterstwo parafialne oddając się do dyspozycji proboszczowi i wykonując wskazane przez niego zadania, np. nauczanie katechizmu i przygotowanie do Chrztu, Pierwszej Komunii Świętej i do Bierzmowania, przygotowanie rodziców i chrzestnych, przygotowanie do sakramentu małżeństwa etc. W niektórych parafiach raz w miesiącu (w niedzielę po południu) proboszcz albo inny prezbiter razem z dwoma małżeństwami proponuje wszystkim młodym z parafii Skrutację Pisma Świętego, zakończoną uroczystymi Nieszporami i Adoracją Eucharystyczną.
W czasie Adwentu i Wielkiego Postu w parafiach, gdzie są wspólnoty na etapie Ojcze Nasz, celebrowana jest, otwarta dla wszystkich, Jutrznia z czytaniami z Godziny Czytań. Wszystkie wspólnoty są zapraszane do głoszenia Kerygmatu – Dobrej Nowiny, o miłości Boga w Jezusie Chrystusie, umarłym i zmartwychwstałym – na ulicach, w szpitalach, hospicjach itd. w niedzielne popołudnia okresu wielkanocnego.
Wspólnoty tworzą także miejsca spotkań dla wspólnoty parafialnej. Obecnie trwa budowa pierwszego katechumenium przy parafii pw. św. Michała Archanioła.
Bracia z Drogi uczestniczą w radach parafialnych, w różnych komisjach KEP (m.in. Komisji do spraw Nowej Ewangelizacji).
