Przewodniczący:
ks. mgr lic. Hubert Czarnecki
Wiceprezes:
ks. dr hab. Grzegorz Wojciechowski
Skarbnik:
ks. dr hab. Piotr Goliszek
SPECJALISTYCZNY OŚRODEK WSPARCIA DLA OFIAR PRZEMOCY W RODZINIE
ul. Chmielewskiego 9, 20-620 Lublin
tel. 81 525 42 08
e-mail: dyrektor@dsm.lublin.pl
http://www.dsm.lublin.pl/
KRS: 0000224942
Bank Pekao S.A.: 25 1240 1503 1111 0010 3714 0446
Archidiecezjalny Dom Samotnej Matki w Lublinie powstał w listopadzie 1984 roku. Idea powołania ośrodka służącego schronieniem, pomocą i opieką nad samotnymi matkami i kobietami w ciąży zrodziła się w sercu ówczesnego biskupa lubelskiego Bolesława Pylaka. Pierwotnie chodziło przede wszystkim o przeciwdziałanie sytuacjom, w których kobiety, niejako zmuszone trudnymi warunkami, decydowały się na poddanie się aborcji.
Na potrzeby funkcjonowania Domu przystosowano budynek, mieszczący się w Lublinie przy ul. Gracjana Chmielewskiego 9, dotychczas zajmowany przez Siostry Karmelitanki klauzurowe. Gdy te uzyskały zgodę ówczesnych władz administracyjnych na budowę klasztoru w Dysie koło Lublina. Dawny klasztor wyremontowano i przystosowano do nowych potrzeb, nakładem środków finansowych Diecezji Lubelskiej.
Uroczystego poświęcenia Domu dokonał Ordynariusz Lubelski w dniu 12 października 1986 r. W księdze pamiątkowej napisał: „Dom zrodziły potrzeby czasu, po prostu trzeba było stworzyć miejsce. gdzie młode matki pozostające w trudnej sytuacji życiowej mogłyby znaleźć spokojny kąt i życzliwą opiekę”.
Wkrótce okazało się, że poklasztorne zabudowania są zbyt małe aby przyjąć wzrastającą liczbę kobiet zgłaszających się z prośbą o schronienie i pomoc. Zwrócono się zatem z prośbą do ówczesnych władz o zgodę na rozbudowę ośrodka. Zezwolenie takie wydano 31 grudnia 1988 r. Wybudowano nowe skrzydło domu i podwyższono drugie piętro w już istniejącym budynku. Prace budowlane rozpoczęto w maju 1989 r. Prace zakończono w maju 1991 r. W wyniku rozbudowy i modernizacji Dom mógł przyjąć 20 samotnych matek z co najmniej jednym dzieckiem. Troskę o prowadzenie Domu i jego funkcjonowanie oraz opiekę nad podopiecznymi powierzono Zgromadzeniu Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej. Pierwszą przełożoną wspólnoty zakonnej przy ul. Chmielewskiego została siostra Benigna Pluta, która za swoją 25-letnią działalność ratowania poczętego życia otrzymała 30 maja 1986 r. nagrodę Jana Pawła II.
W 1996 roku Konferencja Episkopatu Polski zaproponowała powołanie w każdej diecezji Funduszu Obrony Życia oraz przeznaczenie składek wiernych zbieranych w kościołach całej Polski na mszy św. „Pasterskiej”, odprawianej w noc Narodzenia Pańskiego. Ofiary te miały być przeznaczone na pomoc w ratowaniu poczętego życia. Fundusz Obrony Życia Archidiecezji Lubelskiej został powołany dekretem Arcybiskupa Bolesława Pylaka 3 kwietnia 1997 r. Powołano przewodniczącego Funduszu, zarząd oraz cele działalności Funduszu.
Pierwotnie FOŻAL miał za zadanie wspomaganie działalności Domu Samotnej Matki w Lublinie, udzielanie pomocy materialnej w uzasadnionych sytuacjach samotnym matkom oraz rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej. Ustanowiono majątek Funduszu, na który składały się ofiary składane przez wiernych we wszystkich kościołach diecezji w noc Bożego Narodzenia. Później dodano jeszcze zapis o tacy w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP i zarządzono, by w każdym kościele na terenie Archidiecezji znajdowała się puszka, do której wierni będą składali ofiary na rzecz Funduszu i jego dzieł. Niestety, praktyka wskazuje na to, że obecnie takie puszki znajdują się tylko w kościele OO. Kapucynów w śródmieściu Lublina i w Archikatedrze Lubelskiej.
W roku 1997 nowym arcybiskupem, Metropolitą Lubelskim mianowano bp. prof. Józefa Życińskiego. Już 26 lipca 1997 r. podpisał on opracowany statut Funduszu. Dostosowano go do wymogów obowiązującego prawa. 16 października 1997 r, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji nadało Funduszowi Obrony Życia Archidiecezji Lubelskiej osobowość prawną. Stosowną decyzję opublikowano w Dzienniku Ustaw nr 134 poz. 896. Z 16. 10. 1997 r. Arcybiskup Józef Życiński 12 stycznia 1998r. powołał zarząd Funduszu, rozszerzając jego działalność statutową o pomoc rodzinom wielodzietnym oraz pomoc w pokrywaniu kosztów związanych z wakacjami dla dzieci z biednych rodzin.
