19 grudnia 2025 r. minęło sześć lat od śmierci księdza prałata Czesława Szczęsnego, pierwszego dyrektora Caritas Archidiecezji Lubelskiej. Z tej okazji lubelska Caritas przypomniała historię, która bez niego być może by nie powstała…
Wszystko zaczęło się w Lublinie. I od jednego pytania: jak sprawić, by wigilijna radość dotarła do dzieci, które znają głównie jej brak?
Był początek lat dziewięćdziesiątych. Caritas w Polsce dopiero odradzała się po czasach komunistycznych. Ksiądz prałat Czesław Szczęsny szukał formy pomocy, która będzie trwała i zrozumiała dla każdego. Takiej, w którą włączyć się może każdy wierny.
pierwszy dyrektor Caritas Archidiecezji Lubelskiej, twórca Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom
Odpowiedzią stała się świeca. Prosta wigilijna świeca z symbolem Caritas, która zapalona na stole miała przypominać o tych, którym brakuje ciepła. W Archidiecezji Lubelskiej akcja otrzymała nazwę „Gwiazdka Nadziei”. Świeca dająca światło i ciepło stała się symbolem życia i miłości. Wkomponowana w liturgiczną atmosferę Adwentu i Bożego Narodzenia, była znakomitym środkiem gromadzenia funduszy na pomoc dzieciom. Jak pisano w ówczesnych dokumentach: „Nie powinno jej zabraknąć na wigilijnym stole w żadnej rodzinie, w żadnym domu. Jej światło oświeci i rozgrzeje chrześcijańskie i ludzkie serca”.
Jesienią 1992 roku idea zyskała nieoczekiwanego sojusznika. Ksiądz prałat Friedhelm Keuser, proboszcz parafii Świętej Rodziny w Düsseldorfie-Stockum, przekonał swoich parafian do wsparcia lubelskiej inicjatywy. Do Polski trafiło 10 tysięcy świec. Rok później – kolejne 10 tysięcy z Niemiec i 20 tysięcy zakupionych przez Caritas Archidiecezji Lubelskiej. Akcja nabierała tempa. Media zaczęły o niej mówić. Wierni chcieli się włączać w tę szczytną ideę.
W 1994 roku, podczas spotkania dyrektorów diecezjalnych Caritas, zapadła decyzja: inicjatywa z Lublina obejmie całą Polskę. I tak lubelski pomysł stał się Wigilijnym Dziełem Pomocy Dzieciom – akcją ogólnopolską i ekumeniczną, łączącą Kościół rzymskokatolicki, ewangelicko-augsburski i prawosławny.
Dzieło realizowane jest od pierwszej niedzieli Adwentu do święta Chrztu Pańskiego. Co roku w ramach Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom pomoc trafia do potrzebujących w całej Polsce. Część zebranych środków przekazywana jest także na charytatywne dzieła wsparcia dzieci w najuboższych rejonach świata. W Archidiecezji Lubelskiej, gdzie wszystko się zaczęło, akcja trwa nieprzerwanie od 1992 roku.
Od ponad trzydziestu lat ta sama idea. Ta sama świeca. I to samo przesłanie płynące z Lublina: światło dzielone z innymi nie gaśnie – dosięga coraz więcej serc i historii ludzkich.
źródło/za: https://lublin.caritas.pl/swieca-caritas/
